Is het vijf voor twaalf voor de Vakantiebeurs?

Zou Vakantiebeurs brandmanager Bart Meijer de WTM en ITB bezocht hebben om inspiratie op te doen voor ‘zijn’ Vakantiebeurs? Beetje rondneuzen wat deze twee moeders aller vakantiebeurzen doen om de neergang in deelnemende reisorganisaties en bezoekers een halt toe te roepen. Vast wel. Ik heb in ieder geval menig voorganger van hem verschillende malen in Londen en Berlijn gespot. Of misschien is er zelfs wel een structureel overleg met Vakantiebeursorganisatoren in Europa. Niet ieder voor zich maar samen de problematiek aanpakken en oplossingen en innovaties bedenken.

Volgend jaar viert de Vakantiebeurs zijn 50-jarig bestaan. Dat dit concept een 100-jarig jubileum niet gaat halen, mag duidelijk zijn. Veel consumentenbeurzen zien zich geconfronteerd met teruglopende bezoekersaantallen. En dat is niet vreemd wanneer je uit den treure jaar in jaar uit min of meer dezelfde opzet hanteert. Jarenlang bezoek ik de Vakantiebeurs, de WTM, ITB Berlijn, de Vakantiesalons in België. In grote lijnen dezelfde opzet: grote hallen, veel stands, eten, drinken, wat vertier. Tja. Wanneer autofabrikant Ford 20 jaar lang hetzelfde model produceert, koopt uiteindelijk ook niemand meer een Ford. En dat gaat voor welhaast ieder product en dienst op. Innoveren is noodzaak. Halszaak zelfs.

Vraag is dus… bestaat de Vakantiebeurs over 5 jaar nog? De gedachte bekroop me toen ik perskamer binnenwandelde. Was dat 10 jaar geleden nog een kloppend hart waar het journaille elkaar ontmoette en langs de duiventilachtige Billy kasten persmappen doorbladerden, nu zag ik vier 50-plussers aan een tafeltje zitten navelstaren. Met zieltogende pogingen van een handjevol organisaties om toch nog maar wat persmappen te fabriceren. Daar had het 4-tal geen oog voor. Wel voor de gratis koffie. Het was een komische bevestiging van wat natuurlijk al jaren een feit is. Om media/bloggers te informeren is papier passé. De persinfo haal je op de stands, bij persbijeenkomsten, usb stickje ophalen en klaar. Dat is met je tijd meegaan maar dan moet er op de vakdag natuurlijk niet iemand achter de stand staan die als antwoord op jouw vraag zegt; “Dat moest u maar even googelen.â€

Feitelijk zit er weinig verschil tussen onze Vakantiebeurs en die van onze buren. Hoewel de Vakantiesalon Brussel met ruim 105.000 bezoekers het – gezien het bevolkingsaantal van beide landen – procentueel beter doet dan onze Vakantiebeurs met 103.312 bezoekers dit keer. En die 103.312 bezoekers heeft de Vakantiebeurs aan de standhouders te danken. Jazeker. Die roepen nl. al 10 jaar dat de beurs veel te lang duurt maar Jaarbeursbonzen schoven deze smeekbede even lang terzijde. Verleden jaar was de kogel dan eindelijk door de kerk… de consumentendagen wordt met een dag verkort en zie het resultaat… meer belangstelling dan afgelopen jaar. Zoals autofabrikanten goed moeten luisteren naar de feedback van hun klanten – kun je je een betere voedingsbodem wensen van verbeterpunten dan de bestuurder van jouw merk, zo zou de Vakantiebeurs misschien nog beter moeten luisteren naar de terugkoppeling van standhouders.

Om minimaal de bezoekersaantallen te handhaven – laat staan te verhogen – is er vanzelfsprekend een drastische heroriëntatie nodig van het huidige concept. Anders is het einde oefening. Dat is geen doemdenken, afzeiken of negativisme maar pure realiteit. Ik gun iedere consumentenbeurs een lang leven en ontzettend veel bezoekers. Ik ben zelf nog steeds redelijk voorstander van een beurs als PR-, marketing en verkooptool. Voor verschillende van onze klanten is het zelfs nog een must. Ruik jij uit je computer de heerlijke geuren van buitenlandse gerechten, voelt de bestemming op het computerscherm even appetijtelijk aan als op de beursvloer. Krijg jij via de computer direct antwoord op die prangende vraag? Loop even door de camper op de stand en je ziet jezelf al roadtrippen door Amerika. Een beurs is en blijft veel meer beleving en heeft dus ontegenzeggelijk nog steeds enkele waardevolle voordelen tegenover het worldwideweb.

Om het niet enkel een publieksevenement – belevingsfestival is wellicht een beter woord – voor 50 plussers te laten zijn moet je als Vakantiebeurs- en Vakantiesalonorganisatie vanzelfsprekend hard aan de slag om het voor een bredere (jongere) doelgroep leuk genoeg te maken om er een dag voor uit te trekken. Het sluiten van enkele hallen draagt daar niet aan bij.

In weerwil van de joehoe kop in het Jaarbeurs persbericht ‘Vakantieseizoen spetterend ingeluid op de Vakantiebeurs’ lijkt het mij toch D-day. Misschien is de vergelijking met oorlogsvoering wel een toepasselijke. De vijand – de tanende belangstelling – proberen te verslaan met de juiste strategie en visie. We gaan het dit jaar horen wanneer het Vakantiebeurspeleton zijn aanvals- en versterkingsstrategie gaat onthullen voor de 50ste editie. We verwachten vuurwerk.

Van reizen en vakantievieren zal nooit iemand beu worden want in tegenstelling tot deelauto’s die over jaren gemeengoed gaan worden, wil je altijd zelf op vakantie gaan. Dan kan juist een face-to-face moment op een beursvloer een verademing zijn in vergelijking met het online slagveld.

Voorwaarts Vakantiebeurs!