Waarom besteedt de reissector niet meer aandacht aan dit fenomeen?
Vakantie is voorbij. Het vakantiegevoel ook!Zaterdag 2 augustus is een ‘zwarte zaterdag’. Extreem lange files op de snelwegen naar het zuiden. Ik zit daar gelukkig niet tussen want ben net teruggekeerd van mijn eigen vakantie. Gewandeld in de groene oase van de Vogezen
Evenals miljoenen andere Nederlanders ben ik deelgenoot van dit jaarlijks magistrale ritueel – een massale exodus om te ontsnappen aan de keurslijf van de dagelijkse routine. Als iets een gummetje door je hoofd haalt, is het wel wandelen – voor mij de ultieme vakantievorm. Andere omgeving, andere taal, een bord eten dat er anders uitziet dan je dagelijkse kost, rust en omgeven door een groen landschap. Ontspanning door inspanning. Heerlijk. Gelukzalig.
1.4 triljoen Amerikaanse dollars gaat er volgens de UNWTO om in het mondiale toerisme. Dat is veel geld. Heel veel geld. Niet verwonderlijk daarom dat de mondiale reisindustrie miljarden spendeert om u en mij te verleiden voor hun bestemming, locatie of product te kiezen. Maar al wandelend dwaalden mijn gedachten af naar een ander merkwaardig fenomeen. After sales – of liever het ontbreken daarvan. Want 99% van al die vakantiegangers die zaterdag naar hun vakantieadres vertrekken zal hetzelfde lot ondergaan als ik. Na terugkomst is het euforisch gevoel dat je tijdens je vakantie ervaart zeer snel foetsie. Knappe jongen als je al twee dagen napret haalt. We besteden een redelijk bedrag om er twee tot drie weken tussenuit te knijpen maar eenmaal weer terug op die kantoorstoel is de vakantievreugde als sneeuw voor de zon verdwenen. Koop ik een hifi-installatie, dan kan ik er tien jaar van genieten: vakanties zijn in vergelijking daarmee toch vrij ‘vluchtige’ producten. Hap snap weg gelukzalig gevoel.
Waarom? Waarom begint de vakantiesector niet eens serieus te onderzoeken hoe het vakantiegevoel langer vastgehouden kan worden. De prijs van een doorsnee vakantie rechtvaardigt deze stelling. Voorpret lijkt veel makkelijker te realiseren – het vooruitzicht op de welverdiende vakantie doet vaak al je serotonine peil flink stijgen. Inlezen, rondbazuinen voor welke bestemming je hebt gekozen, koffers inpakken – het draagt bij aan het aangename vooruitzicht om de navelstreng met werk en het thuisfront enige tijd te doorbreken.
Terwijl de reissector zeer zeker innoveert -met name op technologisch vlak- lijkt ‘hoe het vakantiegevoel na thuiskomst te verlengen’ een ondergeschoven kindje in onze bedrijfstak. 99% aandacht voor de marketingmixinstrumenten product, prijs, plaats en promotie maar Maar dat laat onverlet dat het juist een mooie service van de reissector zelf zou moeten zijn om ook nadat het product gebruikt is op een of andere manier die klant dusdanig te pamperen dat ook in de weken na thuiskomst het vakantiegevoel in zijn hoofd blijft rondzoemen. En dan bedoel ik meer dan louter het verzenden van een evaluatieformulier.
Nee. Meer in de trant van het echtpaar dat net thuis is van een exotische eilandvakantie een doosje sturen met een recept van die geweldige tropische cocktail inclusief de ingrediënten om het te maken. Zitten ze die dag denkbeeldig weer even op het strand. Doe er een mooie vakantieaanbieding voor het volgende jaar bij. Grote kans dat zij de volgende vakantie weer bij dezelfde reisorganisatie boeken. Wanneer de klant thuis de koffers weer heeft uitgepakt lijkt hij in de vergetelheid te raken. Geld geïncasseerd, vakantie goed geregeld, en daarmee lijkt de kous af voor reisaanbieders. Zou niet een deel van de marketing/PR-budgetten ook niet aangewend moeten worden om de klant na terugkomst het vakantiegevoel langer vast te laten houden. Uiteraard kan de vakantieganger bij thuiskomst zelf ook het een en ander doen -of juist nalaten- om het ontspannen gevoel te verlengen. In het boek ‘De kunst van het vakantievieren’ geeft psycholoog Jessica de Bloom wat bruikbare tips hiervoor. Denk aan je blijven insmeren met zonnebrandcrème en dezelfde shampoo te gebruiken die je tijdens je vakantie bij je had. Geur kan het vakantiegevoel verlengen.