De bitterzoete glimlach van een KLM stewardess
Blog Marcel Baltus - De bitterzoete glimlach van een KLM stewardess

Ik ben er vrijwel mijn hele leven mee behept. Of mee gezegend, het is maar hoe je het bekijkt.

Associatie. Het leggen van verbanden. Voorbeelden die we allen kennen, zijn een zonnebrandcrème die je direct weer aan vakantie x doen denken, een liedje of een bepaalde geur die direct een herinnering oproept.

Maar ook associatie in de zin van iets zien en dat koppelen als mogelijke toepassing of oplossing voor iets anders. Zag ik laatst een vuilniswagen zo’n ondergrondse container legen, moest ik denken aan het nog vrij ouderwetse systeem van bagage in vliegtuigen laden. Kan dat nou niet veel meer geautomatiseerd worden dan alleen maar de huidige bagageband naar de laadruimte?

Loop ik rond op Madurodam, zie ik dat die schaalmodelvliegtuigen via een soort transportband in de tarmac rondgereden worden. Hee, kunnen luchthavens dat niet implementeren om toestellen naar de startbaan te slepen ipv nu met draaiende motoren… gaat mondiaal een hoop luchtvervuiling schelen.

Sta ik ergens voor een urinoir mer een sensor, denk ik hee kan dat nou niet voor alle stoplichten toegepast worden ipv nu die zwarte knop als fietser of voetganger in te moeten drukken (bacteriën!).

Zie ik een KLM stewardess, dan moet ik aan afval denken. Als koffieliefhebber vraag ik altijd om een bakkie troost. En verbaas me al jaren over die in plastic verpakte suiker- en creamersticks. En ook op mijn vlucht naar Leeds onlangs hield ik het demonstratief omhoog…. Kan dat nou niet anders mevrouw? Ik neem geen suiker, alleen melk, vele andere passagiers zullen echter alleen maar suiker willen… de plastic wrapping en het niet gebruikte stickje verdwijnen in de afvalbak. En dat dan maal 77 miljoen passagiers die KLM en Air France in goede tijden vervoerden.

Haar glimlach was bitterzoet. Ik zag haar denken ‘Meneer, wees blij dat u weer mag vliegen, Europa staat in brand, alles wordt verrekte duur, er is een oorlog gaande, hitte en droogte teisteren de wereld en u mekkert over een paar gram vullis.’

Ik wilde nog pareren dat het los aanbieden van suiker- en/of creamersticks zonder de plastic verpakking toch een leuk meedenken gebaar was maar de korte tijdspanne van de vlucht betekent dat de catering er als een haas doorheen wordt gejaagd: en weg was de cabin attendant.

Dan maar een oproep aan de nieuwe KLM CEO Marjan Rintel om bij het aanstaande managementoverleg dit item hoog op de agenda te zetten. Zoals Pieter Elbers waardig afscheid nam van KLM door net voor zijn vertrek het resterende staatsschuldbedrag af te lossen, zo kan mevrouw Rintel zich onsterfelijk maken door haar handtekening te zetten onder dit duurzaamheidsinitiatief. En voorloper worden voor die honderden andere luchtvaartmaatschappijen in de wereld. Geen excuses, gewoon minder afval!

PS: Voor de goede orde, gelukkig is het witte plastic roerstokje inmiddels vervangen door een houten staafje.